Mijn broer en zijn vrouw hadden het plan opgevat hun huis gedeeltelijk te verbouwen, vertelden ze mij. Ze hebben namelijk drie kinderen en die waren zo langzamerhand toe aan grotere kamers. Daarom zou er op de etages heen en weer verhuisd worden. Op de vliering zou de slaapkamer komen van de ouders, waardoor de kinderen ook konden doorschuiven. De vliering moest dus aangepakt worden en ze wilden ook de benedenverdieping aanpassen. Ze hadden een nogal kleine keuken, dus wilden ze die muur weghalen, zodat ze een open keuken konden laten plaatsen en beneden daardoor een grote ruimte zou ontstaan. Ik hoorde hun plannen geïnteresseerd aan en wachtte tot die ene vraag gesteld zou worden. Uiteraard kwam die vlug daarop. Of ik toevallig tijd en zin had af en toe een verfkwast en hamer erbij te pakken.
Gezelligheid is ook belangrijk
Aangezien ik een goede band met mijn broer en schoonzus heb, zei ik uiteraard ja. Hoewel ik eerlijk moet bekennen dat ik totaal niet van het doe-het-zelven ben. Ik ben niet het type die voor zijn plezier gaat klussen in het weekend. Mijn broer weet dat ook van mij. Daardoor weet ik ook dat als hij me voor zoiets vraagt, hij dat puur doet omdat hij het gezellig vindt als ik erbij ben. Gelukkig hebben ze genoeg andere mensen om hen heen die juist erg goed zijn met allerhande huis-, tuin- en keukenklussen. De eerste weekenddag waren we dan ook met vijf mensen, waardoor mijn broer mij de simpelste klus kon geven: plankjes witten. Al moet ik zeggen dat ik daar ook niet gek op ben, maar voor de vorm moest ik natuurlijk wel iets doen.
Nieuw gras
Tijdens de eerste pauze zaten we in de tuin koffie te drinken. Mijn schoonzus excuseerde zich voor hoe het gras erbij lag. Ze hebben namelijk een hond die het heerlijk vindt in de grond te graven. Mijn schoonzus en broer herstellen de schade altijd meteen zodra ze zien dat het weer zover is, maar de kinderen waren er toch af en toe lelijk door gevallen. Ze vertelden dat ze daarom hadden beslist voor kunstgras te gaan. Dan zal de tuin er weer goed uitzien, hebben ze er geen onderhoud aan en zal de hond niet meer gaten in het gras kunnen graven. Ik zei dat ik het een uitstekend idee vond. Deze keer wachtte ik de vraag niet af, maar vond ik het wel zo aardig zelf alvast hulp aan te bieden als ze dat nodig zouden hebben. ‘Ik zal erbij zijn’, zei ik. ‘Gezellig’, zei mijn schoonzus. Daarop kreeg ik nog een heerlijk kopje koffie.
